yüz kızartıcı

Utanıyorum insanlığımdan.

   İnsan ticareti yapan, o en son halkada botu hazırlayan kişi ile aynı insan paydasında bulunmaktan utanıyorum.

   Kaçabilmek denen eylemin tüm tehlikeli yerlerini savruk kullanmaktan, utandım.

Botu bulmak için genelge yayınlayıp, bot standartında Avrupa birliği şartları uygulayacağım diyen ekabirden, utandım.

Büyük resmi görmek lazım diyen kişiden, küçük çocukların öldüğünü görmeyen kişiden, utandım.

Ben kendimden utandım.

Orada cansız yatan bedenin, o bedene Rabbi tarafından verilmiş ruhun aziz hatırasından utandım.

Vicdanım, sessiz kalan vicdanımdan utandım.

Aynı yerde evet demiş olan ruh akrabamdan utandım.

İmtihan dediğim, mesuliyet.

İdrak ettim.

Denizden balık çıkar diyen arkadaşım, şimdi artık kıyıya yavru insan bedenleri vuruyor.

Ölüm kusuyor deniz. Ölüm denen izzetli mefhum, Ders veriyor.

Ayvalık sahilinde, umut için çıkılan yolda, gizli değil artık bir de, karşıya geçmek için, ölümüne gidiyor insanlar.

Ölüme gidiyor insanlık.

Büyük resim de ;  iç savaşın her türlü kirli argümanına tevessül eden ‘resim yapıcılar’ ,

   Sizden utanıyorum.

Cümle  sizin için kurulunca eksik kalıyor.

Kalbim kan pompalıyor sadece, kan!

İnceden bir sızı denen yerinde, kan pıhtısı var!

Kalp pıhtılaşıyor.

Katı.

Utanmaz adamlardan utanıyorum.