PIRT

‘Anda yedim üzümü’

‘Credo quia absurdum’

Evvelde bir zamanın üstü.

Sakinlikler ülkesi padişahı kıpkıs-a efend-i gerçek denen hali genişletmek üzerine,  hayallerden oluşan bir ülke  tasarlamış.

Tasarım olarak san-al bir hakikatin yolunu saçmalamaya başlamış.

Farkında imiş saçmalayarak ilerlemesi gerektiğini. Saçmanın bilgeliği diye, karşı ülkenin bilge padişahından duyduğu hikmetli lakırdıları kendine rehber edinmiş.

İçine, hiç güne ait bir hadise almamayı kendine şiar edinmiş. Gün-cel onları hapse atacakmış.

Gün-cel denen zebaniye her kim elini uzatsa kaptırdığı yer döt oluyormuş.

Döt, kalçanın bel ile bağlantılı yerine deniyormuş o zamanlar. Daha sonra göt Olarak değişmiş.Göt kelimesi daha güzel durmuş sanki . Saçmalık işte.

Saçmalamaya başlayınca bilgelik gelmiş.

Gün-cel zebanisi tehlikelerle dolu hapishanesine tüm dimağları almaya ahd etmiş.

Zebani, yani cehennem bekçisi.    Kıpkıs, cenneti istiyormuş.

Çok verirler.

Uzunların hakkı cennet.

Güneşin hep tepede olduğu zamanların padişahı olmak istiyormuş Kıpkıs

Böylelikle gerçek kısalığın kendinde olduğu hakikatini ispatlamış oluyormuş.

Hakikati bulduktan sonra hakikatin bir üstüne geçip, üstüne dötün cevherlerini sunmak istermiş.

 Dötün kaynak olarak gösterildiği o zamanlarda, etrafa yayılan kokuyu bastırmak diye bir meslek  oluşmuş.

Kokuların piri pis buna çok sevinmiş.

Miş te miş

Mış ta mış

Uykuların güzeli gelmiş

Halk uyumuş.

Zorrrrt sesi ile uyanan mahşer kalabalığı pırt sesi ile yine uyumuş.

Pırt.