ATEŞİN ARTSIN.

 Ya bir ya da iki yıl önce, dünya üzerinde Anadolu’da, kitap yakmak kurtuluş vesilesi idi. Bundan kırk yıl önce de böyle olmuştu.

Kitabı okuyanların, onu havaya katmak için uğraştığı zamanlar gelmişti. Kimi yakmakla havaya tesir etsin istedi, kimi gömerek toprağa dönsün kelimelerim dedi. Yakan da gömen de hüzün ile birlikte idi. Kurtulmak hüzün ile anlamlıdır zaten.

Hiç hesap etmezlerdi kurtuluşun böyle geleceğini. Tedbiren yapmıştı kimi, ama yaparken bunun bir erek olmasını, içinde ince bir yerde hissetmişti.

Kitap yakılarak kurtarabilirdi de.

Okumak kurtuluş vesilesi midir ki, okusun da kurtulsun insan? Neden okur insan? Kurtulmak kolay yol değil mi?

Kitap gömünce, kurtardı pek çoklarını, yakınca daha temiz bir kurtuluş vesilesi.

İdrak zihinde mi sadece?

                                                                                                            1981 yazı