Teyzem

Teyzem 

Bisikletle gittiğimiz günler var aklımda orta iki herhalde İngilizce öğrenmeye gittiğimiz zamanlar 

Teyzem sobayı yakmış içerisi sıcacık hayrettin eniştem derse başlamak üzere 

Teyzemin ençok sanırım anneme benzeyen siması beni mest ediyordu.

Hanımefendi biri. Candan hep ilgili, çalışkan, emektar, kocaman gönlü var benim teyzemin.

Vefat haberi ile kalbime dolan hüzün, gözümden gelen yaş, aklımda sürüsü ile anı, 

Annem ertesi gün anjio olacak telefonla arayayım dedim, telefon kapalı, berrin ablamı aradım anneme ulaşamadım diye söyleyeceğim,

 Sesi titrek, ağlamaklı, teyzemi dedi kaybettik, bu kadar net ve birden, doktorlar herşeyi bekleyin dedi yoğun bakıma aldı kucagımdda birden gitti dedi, 

Berrin demiş teyzem beni yormasınlar fazla artık vakit saat geldi demiş zemzemi verin demiş yasin okuyormuş tekbirler getiriyormuş

 İstanbulda bir bayideyim çok yoğun bir an iş geliştirme anlatıyorum, karşımda benden birkaç söz bekleyen insanlar ama sesim gitti benim gözlerim doluyor istemsiz, berrin ablama daha umut var dedim yoğun bakımda belki sıkıntı geçer sabır dedim sakin ol dedim, dedim de benim içim ateş oldu.

Bayii ile konuşmaya devam ettim, dünya geldi yine içimize, onbeş dk daha konuştum aklım inegölde arayayım mı hissi var, kulağım telefonda,

Murat abi aradı baküden yarım saat sonra başımız sagolsun dedi. 

Bir boşluk hissi 

Hemen döndüm berrin ablamı aradım 

Nermin ablamı aradım

Fevziye ablamı 

Eşimi aradım

Artık kelimeler arası  gözyaşları vardı.

Sonra içime döndüm 

Teyzecim dedim Rabb'imin rahmetine kavuştun 

Dua etmeye başladım 

Teyzemle konuşmaya başladım 

Bir sessizlik sakinlik kalp ağrısı ince bir sızı 

İnegöl'de olmak istedim 

Annemi merak ediyorum nasıldır diye aramak istiyorum ama elim gitmiyor telefona konuşamayacağım 

Dolu dolu ağlamak istedim 

Ağlayamadım 

Siz hiç ölmenin ne demek olduğunu anladınız mı?